#FightingMyNafsChallenge

WINACTIE!

Het gaat al een tijdje wat minder goed met me. Alsof alles wat ik wilde maar niet uit mijn handen kwam.
Soms was dat niet erg maar het begon me wel op mijn zenuwen te werken omdat ik het koppelde aan mijn eigenwaarde. Van de week had ik ineens door dat het aan mijn nafs ligt. Mijn nafs zijn me echt de baas. Ik weet niet goed hoe ik nafs moet uitleggen aan iemand die geen moslim is maar het heeft te maken met je ego, je ziel, je onderbewustzijn.Normaal ben je zelf de baas over je nafs maar ik ben dat dus totaal niet. Met alles ben ik zeer laks geworden. Zoals mijn vriendinnen wel gemerkt hebben ben ik vooral veel binnen en spreek ik niet meer af. Iets houdt me tegen. Thuis heb ik er ook last van en ik gaf mijn vermoeidheid daarvan de schuld. Nu besef ik me dat de vermoeidheid maar voor een deel de schuld kan krijgen. Het ligt vooral aan mijn verwaarloosde nafs.

Toen ik me ervan bewust begon te raken besloot ik ertegen te vechten. Het is heel moeilijk om te vechten tegen iets als je je er niet van bewust bent. Daarom lukte het me waarschijnlijk niet om uit die negatieve cirkel te raken.
Die negatieve cirkel waarin alles teveel lijkt. Afwassen, strijken, dweilen, kinderen in bad. Al-les leek te veel. Ik deed het wel maar zo weinig mogelijk. Afwassen bijvoorbeeld. Ik ben een eeuwige uitsteller en zo staat er altijd wel afwas omdat ik mezelf altijd een smoesje gaf. Het probleem was eigenlijk vooral dat ik het merkte met de kinderen. Ik had gewoon geen zin meer om iets te doen, dat koste me zoveel moeite. Alleen al het idee om iets te pakken en te gaan doen met Soraya maakte dat ik me uitgeput voelde. Elhamdulilah dat ik me ervan bewust werd. Dinsdag de 20ste januari 2015 viel bij mij eindelijk het kwartje. Het was nadat ik schreef over de suiker. Ineens viel bij mij dat kwartje dat dat snoep probleem OOK een kwestie is van mijn nafs. Als je elke keer tegen jezelf zegt dat het niet zo erg is, dan geloof je dat ook.

Een hele tijd terug hadden we zo’n peperkoekhuisje gekocht bij de Ikea voor S. Ik zou dat met haar gaan maken. Eerst hadden we geen eieren waardoor ik geen lijm kon maken, toen moest ik een spuitzakje maken met bakpapier wat ik niet kan,
toen waren de eieren weer op. Er was echt altijd wel iets. Gisteren besloot ik dat het gedaan was en begon ik eraan. De S.was natuurlijk heel blij. Terwijl we aan het huisje bezig waren gingen er wat snoepjes richting monnd Daarna voelde ik me zo moe. Heel raar vond ik dat, tot  ik me realiseerde dat ik veel suiker had gegeten want naast de snoepjes hadden we lekker krakelingen zitten eten en
chips. Ineens bedacht ik me dat suiker laten staan ook een kwestie was van nafs en dat ik het best wel kan. Ik moet alleen vechten tegen mijn nafs.

En daarom begin ik per morgen de #FightingMyNafsChallenge. 40 Dagen lang ga ik mijn best doen te vechten tegen de luie gedachtes die ik heb. In mijn eentje kan ik het wel maar het lijkt me leuk om het samen te doen met andere mensen. Als jij nou ook je uitstel gedrag beu bent of op een andere manier tegen je nafs wilt vechten, doe dan mee. Je hoeft er echt geen moslim voor te zijn. Ik koppel er een leuke winactie aan. Ik zal morgen bekend maken wat je kunt winnen als je meedoet en hoe je kunt kunt meedoen en dan de meeste kans maakt. Aan het einde van de #FightingMyNafsChallenge maak je dus kans op een leuke prijs! Iedereen mag meedoen want de winnaar word eerlijk gekozen. Alle namen worden opgeschreven op een papiertje en in een grote vaas gestopt. Prinses S. mag daarna met een blinddoek om een naam grabbelen. Spannend!